|
|
        
|
|
Compatriots Greeks in the name of democracy don't vote MPs, vote representatives
by Thanos Kalamidas
2012-05-06 10:47:49 |
| Print - Comment - Send to a Friend - More from this Author |
   
 |
I hope the readers of Ovi magazine will forgive me but in front the possibility/probability of a Nazi party entering the Greek parliament, in the country that founded democracy, I feel at least oblige to say some things in Greek. I don’t believe that this editorial will change anything but I hope that the day after we will understand the mistake and do something to stop them.
Την τελευταία φορά που ψήφισα σε ελληνικές εκλογές ήταν το 1981 και είχα ψηφίσει άκυρο παρ’ όλο ότι εκείνη τη περίοδο ο Αντρέας είχε δημιουργήσει ένα τρομακτικό ρεύμα ελπίδας για αλλαγή. Ο λόγος που δεν ψήφισα τον Αντρέα ήταν κάτι που μου είχε πει η γιαγιά μου, όταν ακούς για πολλά κεράσια, κράτα μικρό καλάθι. Κι ο Αντρέας υποσχόταν υπερβολικά πολλά κεράσια. Όσο για το τι άλλο θα μπορούσα να έχω ψηφίσει έχει λίγη σημασία μετά από τρεις δεκαετίες. Από τότε με το λευκό και το άκυρο απόκτησα μια πολύ προσωπική σχέση που σταδιακά έγινε σχέση αρχής ακόμα και εάν μου την αμφισβητούν τα κόμματα (όχι μόνο τα ελληνικά) και οι εκλογικοί νόμοι που κατά περιόδους μαγειρεύουν.
Στη συνέχεια η ζωή μου με κράτησε μακριά από τις ελληνικές κάλπες χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχω άποψη και μόνο η σκέψη ότι υπάρχει η πιθανότητα ένα ναζιστικό κόμμα να μπει στο ελληνικό κοινοβούλιο χαιρετώντας φασιστικά να μην με προκαλεί τις τελευταίες μέρες και να με κάνει ακόμα και να σκεφτώ ότι ίσως μετά από τριάντα χρόνια να ήρθε η ώρα να ξαναψηφίσω. Δεν το έκανα όμως και αυτό έχει να κάνει με θέματα προσωπικής ηθικής αλλά αυτό είναι μια διαφορετική ιστορία. Αλλά όπως είπα παρακολουθώ τα πάντα και αγωνιώ όπως κάθε Έλληνας όπου κι αν η ζωή τον έφερε να κατοικεί.
Οι σημερινές εκλογές είχαν την μακρύτερη προεκλογική περίοδο στην ιστορία των ελληνικών – πιθανώς και ευρωπαϊκών – εκλογών και δεν ήταν σίγουρα οι δεκαέξι μέρες που παιανίζονται τα κόμματα. Η προεκλογική περίοδος ξεκίνησε κάπου το 2004, λίγο μετά την εκλογή του Καραμανλή στη πρωθυπουργία και τα πολιτικά κόμματα ή τουλάχιστον αυτοί που εξουσίαζαν τα πολιτικά κόμματα ήξεραν καλά τι μέλη γενέσθαι αλλά τυφλωμένοι με τα παιχνίδια εξουσίας που έπαιζαν και δημιουργούσαν - με τις απαραίτητες, όπως αποδεικνύεται συνεχώς οικονομικές απολαβές - συνέχιζαν αδιαφορώντας για το τι έρχεται. Εδώ πρέπει να σημειώσω ότι δεν τολμώ ούτε να υποθέσω ότι δεν ήξεραν τι συμβαίνει και τι έρχεται γιατί τότε θα ομολογούσα ότι επί δεκαετίες την Ελλάδα την κυβερνούσαν κλινικά ηλίθιοι.
Και ο Σημίτης ήξερε – για να μην ξεχνάμε τους πρώην – και ο Καραμανλής ήξερε και ο Γιωργάκης ήξερε. Κι εάν η Παπαρήγα και ο Τσίπρας δεν ξέρανε είμαι σίγουρος ότι το έμαθαν στη πορεία πολύ πριν το ΔΝΤ προσγειωθεί στην Αθήνα. Ο κόσμος δεν το ήξερε αλλά το διαισθανόταν, το άκουγαν στους ψιθύρους και στα γκάζια των δεκάδων Τσεγιέν και Χάμερ που πλημμύριζαν τους δρόμους των ελληνικών πόλεων. Αλλά ένας ολόκληρος λαός εθελοτυφλούσε μαγεμένος με τους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας. Και επειδή καιρό τώρα θέλω να το πω, ΟΧΙ δεν τα φάγαμε όλοι μαζί αλλά όλοι ΞΕΡΑΜΕ ότι τα τρώγατε και ΔΕΝ κάναμε τίποτα. Και γι αυτό είμαστε ένοχοι.
Αλλά πριν προχωρήσω στις σημερινές εκλογές θα μου επιτρέψετε ορισμένες σκέψεις. Τα τελευταία δέκα χρόνια έχω ακούσει απίστευτα πράγματα που πιθανώς έχουν τη σημειολογική τους εξήγηση αλλά η αναφορά τους δεν έχει δικαιολογίες. Έχω ακούσει εναλλάξ για την χούντα της Ν.Δ. και τη χούντα του ΠΑΣΟΚ. Έχω ακούσει για τα εγκλήματα της γενιάς του πολυτέχνου, για την κάθαρση και στο όνομα της δημοκρατίας έχω ακούσει ότι όλοι είναι απαραίτητοι στο κοινοβούλιο ακόμα και ένα κόμμα που από αρχής θέλει να καταργήσει τον κοινοβουλευτισμό με της ρίζες του στο μίσος. Όσοι χρησιμοποιούν με αυτή την άνεση τη λέξη χούντα το πιθανότερο είναι ότι δεν έχουν ζήσει την χούντα η όπως είπε και μια ψυχή χριστιανή και φιλάνθρωπη, εκείνη τη περίοδο …διάβαζαν και δεν έβλεπαν τι γινοταν γυρω τους!
Η περίοδος της χούντας για την Ελλάδα ήταν τραγική, κόσμος πέθαινε στις εξορίες, βασανιζόταν και υπέφερε για την εκπλήρωση των μεγάλων ονείρων μιας ομάδας ψυχοπαθών. Το τότε περνάγαμε καλύτερα, υπήρχε ασφάλεια, δεν υπήρχε ανεργία και πείνα δεν είναι απλά ένας μύθος είναι εγκληματική παραχάραξη της ιστορίας και όσοι τον υποστηρίζουν θα έπρεπε να κατηγορηθούν για εθελότυφλη συνεργεία στα εγκλήματα της χούντας. Όταν το 20% του ενεργού και δυναμικού πληθυσμού μιας χώρας βρίσκεται σε φυλακές, εξορία ή λόγο «κοινωνικών φρονημάτων» χωρίς δουλειά - την περίοδο της χούντας ακόμα και για να γίνεις καθαριστής αποχωρητηρίου χρειαζόσουν φύλλο «κοινωνικών φρονημάτων» - τότε τα σημερινά ακραία ποσοστά ανεργίας ακόμα και της Ισπανίας φαντάζουν γελοία. Όταν σε κάθε γωνιά υπήρχε και ένας χαφιές ελέγχοντας την ώρα που κατουράς φυσικά και υπήρχε ασφάλεια, άλλωστε τα πραγματικά εγκλήματα τα έκαναν οι κατέχοντες την εξουσία ή διαγράφτηκαν τα σάπια κρέατα, οι απάτες με τον ιππόδρομο, το λαθρεμπόριο πετρελαίου του Πάπας και δεκάδες άλλα εγκλήματα του ποινικού δικαίου που έκαναν οι δικτάτορες και η συμμορία τους χωρίς να ξεχνάμε εκτελέσεις, δολοφονίες και βασανισμούς.
Η γενιά του πολυτεχνείου τώρα δεν ήταν μόνο η Δαμανάκη, ο Ανδρουλάκης, ο Λαλιώτης, ο Τζουμάκας και άλλα επιφανή κομματόσκυλα. Αυτοί είναι που εξαργύρωσαν τη συμμετοχή τους σε μια τόσο ηρωική στιγμή της νεότερης ελληνικής ιστορίας και είναι αυτοί που κυριολεκτικά πάτησαν στα πτώματα των παιδιών που σκοτώθηκαν εκείνη τη περίοδο για να αναρριχηθούν πολιτικά – τις περισσότερες φορές καιροσκοπικά - και να γίνουν κομμάτι μιας διεφθαρμένης εξουσίας. Αλλά η γενιά του πολυτεχνείου δεν ήταν είκοσι ή πενήντα καιροσκόποι αλλά εκατοντάδες παιδιά που είδαν τα όνειρα τους και τις ελπίδες τους όλα αυτά που αγωνιστήκαν, να συνθλίβονται και να θυσιάζονται στο βωμό του συμφέροντος. Δεν έχει λοιπόν κανένας δικαίωμα να μιλεί για τα «εγκλήματα» της γενιάς του πολυτεχνείου αναφερόμενος στις πράξεις μιας μειονότητας καιροσκόπων.
Η περίφημη κάθαρση της μεταπολίτευσης δεν έγινε ποτέ. Εκτός από μερικούς που δικάστηκαν και φυλακιστήκαν («όταν λέμε ισόβια εννοούμε ισόβια» για να μην ξεχνάμε και τον εθνάρχη) για προφανείς λόγους και που ήταν εκ των πραγμάτων οι δακτυλοδεικτούμενοι και πιο προβεβλημένοι δεκάδες η εκατοντάδες άλλοι εξίσου ένοχοι και εγκληματίες συνέχισαν μέσα στο σύστημα να υπηρετούν τις ίδιες ακριβώς ιδέες και πράξεις. Οι στρατοδίκες της χούντας έγιναν επί τω Αρείω Πάγω κι όταν συνταξιοδοτήθηκαν φρόντισαν να αναπληρωθούν από τους λαμπρούς και ιδεολογικούς συνεχιστές γόνους τους. Κράτησαν το χώρο σε στενά οικογενειακό κύκλο για να μην τους χαλάσει η ιδεολογία συνεχίζοντας να εφαρμόζουν και να ερμηνεύουν τον νόμο όπως θα το ήθελε η φασιστική δικτατορία και τα αφεντικά τους και όχι όπως θα έπρεπε να συμβαίνει σε μια δημοκρατική χώρα. Οι δυνάμεις ασφάλειας με εναλλαγή μπλε και πρασίνων μασκών συνέχισε να είναι το προπύργιο των πιο φασιστικών συμπεριφορών διαιωνίζοντας το «φύλλο κοινωνικών φρονημάτων» που αντί να φροντίζουν για την ασφάλεια των πολιτών κατά το «προστατεύω και υπηρετώ» έγιναν οι πραιτοριανοί κάθε εξουσίας με σήμα τους το γκλόμπ και τις αντιασφυξιογόνες μάσκες πιστοί στην εκπαίδευση που πήραν από την ΕΣΑ. Ο στρατός επέστρεψε στα στρατόπεδα αλλά για καλό και για κακό τους απαλλοτρίωσε το σύστημα με τις αμυντικές μίζες, τη βουλευτική θέση μετά την τιμητική αποστράτευση, τα θέρετρα και τα χαμηλότοκα δάνεια κι ας κλαίγονται αιώνια σαν τον Ξανθόπουλο και βέβαια κάθε φορά που τους έλεγαν καθίστε καλά εδώ δημοκρατία πέταγαν και το υπονοούμενο, προσέξτε θυμηθείτε την επταετία. Σε γενικές γραμμές και επειδή συνέφερε και τη Ν.Δ. αλλά και το ΠΑΣΟΚ η κάθαρση ποτέ δεν ήρθε απλά τα σταγονίδια (για να μην ξεχνάμε και τους φασίστες της δημοκρατίας, άλλωστε τώρα με τον Σαμαρά είναι και επίκαιρος) ενσωματώθηκαν με το πολιτικό σύστημα και τώρα που ένιωσαν άνετα πια και που έλληνες έχουν πάθει κρίση αμνησίας λόγω της κρίσης (ατελείωτε Μητσοτάκη αλήθειες που έχεις πει) έβγαλαν απρόκλητα τις γαλάζιες, πράσινες και πουά μάσκες.
Και τέλος στο όνομα της δημοκρατίας και οι Ναζιστές του Μιχαλολιάκου έχουν θέση στο ελληνικό κοινοβούλιο. Όχι, στο όνομα καμιάς δημοκρατίας ο Τσολάκογλου, οι γερμανοτσολιάδες, οι Μιχαλολιάκοι και όλοι οι Εφιάλτες της ελληνικής ιστορίας δεν έχουν θέση στο ελληνικό κοινοβούλιο. Στη Γερμανία την χώρα που γέννησε και έθρεψε το ναζισμό κάθε δημόσια αναφορά και ναζιστικός χαιρετισμός απαγορεύεται ρητά και τιμωρείται από τον νόμο, στην Ελλάδα τα μέλη της Χρυσής Αυγής παρελαύνουν σε κεντρικές πλατείες και χαιρετούν ναζιστικά και τώρα θέλουν να εισβάλουν στο ναό της δημοκρατίας. Που; Στη χώρα που γέννησε την δημοκρατία. Η Ελλάδα μετά το Ισραήλ και τη Ρωσία είναι ποσοστιαία η τρίτη χώρα σε θανάτους από τους Ναζί. Ολόκληρες πόλεις και χωριά ξεκληριστήκαν – το Δίστομο είναι ένα παράδειγμα από τα πολλά – και οι ομοϊδεάτες των εγκληματιών θα εισβάλουν στο ελληνικό κοινοβούλιο στο όνομα της δημοκρατίας;
Και έτσι φτάσαμε στη σημερινή εκλογική αναμέτρηση με 35 κόμματα να αναμετρούν τις δυνάμεις τους και τη φερεγγυότητα του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Γιατί εκεί φτάσαμε, να αμφισβητείται η δημοκρατία. Αλλά αυτό έγινε όχι γιατί απέτυχε η δημοκρατία αλλά γιατί αποτύχανε οι αντιπρόσωποι της. Και ενώ απέτυχε το πρώτο συνθετικό «αντιπροσωπευτική» στο αντιπροσωπευτική δημοκρατία καταλήξαμε να αμφισβητούμε το δεύτερο συνθετικό τη δημοκρατία.
Δεν πρόκειται να κάνω αναφορά στα κόμματα, στα πρόγραμμα τους και στις προτάσεις τους. Δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Όλα ανεξαιρέτως - στη πορεία των τελευταίων τριάντα χρονών τουλάχιστον - έχουν αποδείξει ότι ούτε οι αρχές τους δεν μετράν μπροστά σε πρόσκαιρα και ιδιοτελή κέρδη και όλοι με τον ένα η με τον άλλο τρόπο έχουν απογοητεύσει τους ψηφοφόρους. Αυτό που μπορώ να πω εκτός του να μην πάρει ούτε μια ψήφο η Χρυσή Αυγή είναι ότι ήρθε πιθανώς η ώρα οι έλληνες να ψηφίσουν με γνώμονα την ηθική και τη συνείδηση τους. Και όταν μιλώ για ηθική εννοώ την αριστοτέλεια ηθική. Την ηθική που η συνείδηση ξεχωρίζει το κακό και το καλό, το δίκαιο και το άδικο, το σωστό και το λάθος.
Οι πολιτικοί στην Ελλάδα αυτή τα στιγμή και ίσως για πρώτη φορά φοβούνται. Για πρώτη φορά νιώθουν ότι δεν θα σταλούν στη βουλή για να εκπληρώσουν επιθυμίες αλλά θα εκλεγούν για να αντιπροσωπεύσουν. Για πρώτη ίσως φορά η ιδεολογία του καθενός έχει σημασία και οι έλληνες έχοντας δει πια το πάτο του βαρελιού που μνημονεύει συχνά ο Βενιζέλος ξέρουν ότι τώρα ήρθε η ώρα να αντιδράσουν, άλλωστε ότι ήταν να χάσουν το έχασαν. Κι αυτό τρομάζει τους πολιτικούς. Για χρόνια τώρα μέσα σε ένα κυκεώνα υποχρεώσεων ο Έλληνας ζούσε το μοναδικό του δικαίωμα στη δημοκρατία για λιγότερο από μια μέρα. Τώρα είναι έτοιμος να το κρατήσει, γιατί είναι δικό του και το καταχραστήκαν.
Ψηφίστε λοιπόν με τη συνείδηση σας χωρίς να σας τρομάζουν απειλές και μπαμπούλες. Η Ελλάδα θα ζήσει και με ευρώ και με δραχμή αν χρειαστεί. Η Ελλάδα έχει πολλές ελλείψεις αλλά κανένας δεν έχει το δικαίωμα να στερήσει ή να κλέψει από τους έλληνες την αξιοπρέπεια τους και αυτό το έκαναν. Ότι κι αν ψηφίσετε λοιπόν κάντε το με γνώμονα την ηθική και αυτό θα είναι δείγμα αξιοπρεπείας, τουλάχιστον το πρώτο δείγμα αξιοπρεπείας. Μέσα σε ένα νόθο και αναξιοπρεπές εκλογικό σύστημα τιμωρήστε τους βάζοντας στη βουλή όσο το δυνατόν περισσότερα κόμματα ή τουλάχιστον δίνοντας όσο το δυνατόν λιγότερους ψήφους στα δυο μεγάλα. Με λιγότερο από το 20% των ψήφων κανένα κόμμα, ούτε η Ν.Δ. ούτε το ΠΑΣΟΚ δεν θα μιλά για νίκη.
Ψηφίστε αυτό που εκφράζει την ηθική σας κι όχι αυτό που σας πλασάρει η κάθε αναγνωρίσιμη τηλεπερσόνα. Ψηφίστε για πρώτη φορά αυτούς που θα αντιπροσωπεύσουν τα όνειρα σας και όχι τα συμφέροντα τους. Αποδείξτε ότι πήρατε το μάθημα σας και εκλέξτε αντιπροσώπους των ονείρων των παιδιών σας.
Ovi+politics Ovi+Europe Παπανδρέου Τσίπρας Καραμανλής Ovi_magazine Thanos_Kalamidas Ovi Greece |
|
| Print - Comment - Send to a Friend - More from this Author |
|
|
|
Newsletter
Subscribe
Contact
Search
