Ο Γαλοπουλάκης τουρίστας και άλλα επακουμβήσματα

Πάμε πάλι στο 46 μ.μ. (μετά μεταπολίτευσης) και πάλι στο χωριό των ανυπότακτων υστερικών που συνεχίζει να αντιστέκεται στην εξέλιξη των ειδών και την δημοκρατία με το σύνθημα: Ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο κυβερνά. 

Η πόρτα του δημαρχείου ολάνοιχτη και ο Πίπης το παπαγαλάκι με σκούπα και φαράσι καθαρίζει τα σκαλοπάτια του μεγάρου από κάτι πεταμένες μάσκες σιγοτραγουδώντας: “κρουαζιέρα θα σε πάω, γιατί σε νοιάζομαι και σ’ αγαπάω, Χανιά, Αντίπαρο και Σαντορίνη, σαν μπαγιάτικοι γαλοπουλίνοι.”

“Πάλι έφυγε για διακοπές;” Ακούγεται η φωνή του Δέντρου ξαφνιάζοντας τον Πίπη. “Ο δήμαρχος Κούλης Γαλοπουλάκης δεν ‘φεύγει’ Δέντρο, έχει επενδύσει στον τουρισμό και δίνει ο ίδιος προσωπικά το καλό παράδειγμα τουρίστα θυσιάζοντας τον εαυτό του σε παρατεταμένες διακοπές.”

Και με το που ο Δέντρος ήταν έτοιμος να ρωτήσει με πραγματικό εθνοσωτήριο ενδιαφέρον, τι φόραγε η κομψί-κομψά Μανέστρα Φασονούλα ένας συριστικός ήχος κάνει και του δυο να αναπηδήσουν. “Μα τον Αρπάχτρη, τι ‘ναι αυτό;” ρωτάει τρομαγμένος ο Πίπης. “Επακούμβηση.” Αναφωνεί αμέσως και μονολεκτικά ο Δέντρος. “Αμάν, ποιος, τι και που, μου επακούμβησε;” Φωνάζει υστερικά το παπαγαλάκι και τρέχει μέσα στο δημαρχείο παρατώντας σκούπα, φαράσι και μάσκες στα σκαλοπάτια.

“Δέντρο,” υστεριάζει έτοιμος να βάλλει τα κλάματα ο Πίπης με το που η βαριά πόρτα του δημαρχείου κλείνει πίσω τους. “Αισθάνομαι παρενοχλημένος. Τι θα κάνουμε επιτέλους με τον γείτονα Μεμέτη;”

Ο Δέντρος τον κοιτάζει σκεφτικός και με κατανόηση. “Τι θα ‘λεγες να πάμε στην Ρίνα Σπουργιτοπούλου;” “Την διακοσμητική;” Ρωτάει ξαφνιασμένος ο Πίπης. “Ε, με τον δήμαρχο Κούλη Γαλοπουλάκη σε μόνιμες διακοπές, κάποιος πρέπει να είναι ύπατος σ’ αυτό το δημαρχείο.” Απαντάει ο Δέντρος. “Καλά σε λένε φυτό ρε Δέντρο. Την Ρίνα την τοποθέτησε ο Κούλης Γαλοπουλάκης εκεί για να μην φαίνεται η καρέκλα άδεια και χαλάει το φεν-σουί του γραφείου, όχι για να παίξει μονόπολη με το δημαρχείο.”

“Και με τον ιό τι θα κάνουμε; Με τα σχολεία; Ούτε γι αυτό μπορούμε να μιλήσουμε με την Ρίνα  Σπουργιτοπούλου;” Ξαναρωτάει ο Δέντρος. “Γι αυτό ειδικά, ούτε μεταξύ μας δεν μιλάμε. Φοράμε μάσκες και δεν μπορούμε να πούμε τίποτα.

Δέντρος και Πίπης μένουν σκεφτικοί και σιωπηλοί. “Και τώρα τι κάνουμε;” Ρωτάει ο Δέντρος μετά από λίγο. “Ότι και ο Κούλης Γαλοπουλάκης. Πάμε για διακοπές!”

Την ίδια στιγμή σε γνωστό πάρκο της περιοχής ο πρόεδρος του Σφύριζα - ολόκληρο το όνομα: Σφύριζα δήθεν αδιάφορα - Αντέξης Τσίμπλας, ψάχνει κάλυκες σκοπευτηρίου και σιγοτραγουδάει: “Μου λείπεις καρέκλα μου εσύ, κι είναι άδεια για μένα η ζωή.” Και κλωτσάει το χώμα νευριασμένος.

“Από τη μια η Βόλγα Σπανοβασιλοδημήτρη κι από την άλλη ο Σερ Τσαλακωτό με τον Σκουριέτη χάνομαι. Ενώ η Νέα Αρπαχτρία έχει δελφίνους, εμείς τι έχουμε; Μαρίδες. Πως θα γίνουμε κόμμα δημαρχείας; Πως θα γίνουμε κίνημα ΠΡΑΣΟ στη θέση του ΠΡΑΣΟ ή όπως αλλιώς το λένε σήμερα; Που είναι ο δικός μας ΚλεφτΆκης, που είναι ο εκ Πολυτεχνείου Λαλάκης; Με Στασάκη και Σκουριά που πάμε; Γκόου αλλά που γκόου;” Πιστός στο καθημερινό πράκτις των αγγλικών του, συνεχίζει ο πρόεδρος Αντέξης Τσίμπλας. 

Και πάνω που ρίχνει καινούργιο αναστεναγμό ο Αντέξης μια υπόκωφη στριγκλίδα ακούγεται από μια τρύπα στο χώμα, “πρόεδρε Αντέξη, γιούχου.” Κοιτάζει ο Αντέξης την τρύπα ξαφνιασμένος. “Κβο βάντις;” Ρωτάει σε μια επίδειξη της μόνης λατινικής λέξης που έμαθε διαβάζοντας Αστερίξ. “Το δεξί σου χέρι, Αντέξη.”

“Τι θες ρε Συγκαμμένε;” 
“Να γίνω εγώ δελφίνος.
“Από πότε ένα χταπόδι με σαρανταοχτώ πλοκάμια γίνεται δελφίνος;”
“Καλά, ντύνομαι κουμπάρος αν θέλεις, τώρα που ξαναέγινα επιχειρηματίας.” Κι εκείνη τη στιγμή ο Αντέξης κάνει πως βρίσκει ένα κάλυκα και φεύγει τρέχοντας.

Κι ενώ αυτά τα ανησυχητικά συμβαίνουν, σε μια άλλη παραλία ο δήμαρχος Κούλης Γαλοπουλάκης με το κουβαδάκι του έχει πάρει κρυφά το καθρεφτάκι της  Μανέστρας Φασονούλας και ρωτάει: “Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου στη παραλία παρά κάτω, ποιος είναι ο πιο αγαπημένος Γαλοπουλάκης σ' αυτή την χώρα; Εγώ ή η Δώρα;”

“Η Μαρέβα με λινό μπλε φόρεμα, λαχανί αμπέχονο και χρυσοπράσινη αρβύλα.” απαντάει το καθρεφτάκι της  Μανέστρας Φασονούλας και παρ’ τον λιπόθυμο στα βότσαλα τον Κούλη Γαλοπουλάκη. Από τότε αγνοείται η τύχη του!

Τέλος Η’ επεισοδίου