Και ξεκινάμε σήμερα, Χριστουγεννιάτικα, με μια ζεϊμπεκιά από το «στην υγειά μας ρε παιδία!» του Σαββάτου 16/12.
 Της γερακίνας γιος!
Σχόλιο φίλου …φίλης στο FB!
«Εγω παντως που επεσα (σε καποιο αμηχανο ζαπινκ) πανω στο Γερακινας γιος με Αδαμαντιδη τραγουδι και Γκλετσο ζειμπεκια εζησα την απολυτη ψυχεδελο-υπερεαλιστική κατασταση.
Pink Floyd, Soft machine και Παζολινι μαζι»

Γιορτινό!
Αν είστε καρδιακός με το μαλακό! Έχει και συνέχεια!

Τι στο διάολο έγινε ρε παιδιά;

Σίγουρα κάτι έχει πάει στραβά πάντως…

Πέμπτη, 21/12.
Η μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου. Χειμερινό ηλιοστάσιο. Υποτίθεται πως σήμερα αρχίζει ο πραγματικός χειμώνας! Από δω και πέρα η μέρα αρχίζει να μεγαλώνει, περίπου 3 λεπτά κάθε μέρα αρχικά, σταδιακά ο χρόνος αυτός μειώνεται ως τις 21 Ιουνίου που φτάνει το 1,5 λεπτό και έχουμε το θερινό ηλιοστάσιο. Ο …τρελάρας εδώ εξηγεί πολύ καλά γιατί στις «εύκρατες ζώνες» υπάρχουν 4 εποχές. Πολύς κόσμος πιστεύει πως η γη απομακρύνεται απ’ τον ήλιο. Δε συμβαίνει αυτό βέβαια. Απλά η γη κινείται γύρω απ’ τον ήλιο υπό γωνία, 23,44 μοιρών. Με αποτέλεσμα οι ακτίνες του ήλιου να πέφτουν κάθετα το καλοκαίρι και ως εκ τούτου να εκλύεται μεγαλύτερη θερμική ενέργεια στην επιφάνεια και με αμβλεία γωνία το χειμώνα και ως εκ τούτου η θερμική ενέργεια να είναι μικρότερη. Λόγω του ότι η γωνία αλλάζει κατά την κίνησή της γης γύρω απ’ τον ήλιο, όταν στο βόρειο ημισφαίριο έχουμε καλοκαίρι, στο νότιο έχουν χειμώνα. Και το αντίθετο. Εδώ βλέπουμε το Βασίλη Χαραλαμπόπουλο, στο 21΄:45΄΄, στο πολύ καλό ελληνικό σίριαλ «Είσαι το ταίρι μου (2001)», να κατεβαίνει στο αεροδρόμιο της Μελβούρνης έχοντας φύγει βιαστικά από την καλοκαιρινή, ηλιόλουστη Αθήνα με το μακό! «Ξεχνώντας» βέβαια πως πάει σε βαθύ χειμώνα!

Μαζί με τη Νένα Βενετσάνου απ’ τις παλιές και τη Σοφία Αβραμίδου απ’ τις νεώτερες, οι καλύτερη Ελληνίδα τραγουδίστρια.
Σαββίνα Γιαννάτου.
Κάντε μια ακρόαση σ’ αυτό. Χρειάζεται πού και πού να ακούμε πραγματική μουσική γιατί τελευταία ακούω μόνο κάτι σαν (μουσική).

Η κυρία Μαρία Θέμελη.
Σιγά μωρέ. Ποιος δίνει σημασία τώρα;

Κοίτα ρε, που συμβαίνουν και εις …Παρισίους!
Σκέψου τώρα αυτό να γινόταν από μια …Ελληνική εταιρεία.

Κανένα σχόλιο για τη χοροεσπερίδα.
Μόνο για τις φωτογραφίες των δύο καλλιτεχνών.

Μάλλον είναι από σύλληψη και για να μην τους κατηγορήσουν τελικά είπαν να …«πληρώσουν» εις είδος!

Θα αποχαιρετήσω το 2017 με μια δική μου, πικρή «γελοιογραφία».
Από το 1993. Ο …Μπολιτισμός μας!

Καλή χρονιά. (Θα τα ξαναπούμε του χρόνου)

******************************************

Και μήν ξεχνάτε το βιβλιο του Γιώργου Καλατζή: “A family Story 1924-1967» που μπορείτε να το βρείτε, ΕΔΩ!

Μένοντας ορφανός στα …56 μου, αναγκάστηκα να κάνω μια εκκαθάριση των πραγμάτων που υπήρχαν, στο πατρικό μου σπίτι. Ανακάλυψα έτσι διάφορα ντοκουμέντα που, αν το σκεφτόσουν δεύτερη φορά, βάζοντάς τα στην άκρη για φύλαγμα, σίγουρα θα τα ξεφορτωνόσουν! Γιατί να φυλάξεις για 57 χρόνια ένα εισιτήριο τρένου που έβγαλες για να πας από το Παρίσι στη Μπολόνια; Τι να το κάνεις; Έχει καμιά αξία; Τελικά αποδεικνύεται πως έχει. Ένα τέτοιο ντοκουμέντο, που είναι ασήμαντο τη στιγμή που το χρησιμοποιείς, μισό αιώνα αργότερα έχει αποκτήσει ένα όμορφο μυστήριο, μια θεσπέσια γυαλάδα, καθώς κάνει να αναβλύζουν εικόνες απ’ τα παλιά, ήχοι ξεχασμένοι, που μπορεί να μην υπ άρχουν πια, αρώματα εποχής που είναι παρελθόν. Όλα αυτά τα αναμνηστικά, μαζί με τις φωτογραφίες των ανθρώπων που τους αφορούν, σχημάτισαν μιαν ιστορία που νομίζω πως έχει ενδιαφέρον. Γιατί αν, παράλληλα με τη φωτογραφία της οικογένειάς μου παίξετε παζλ με τις «άχρηστες» πληροφορίες που περιέχονται στο κείμενο, θα εμφανιστεί μπροστά σας και μια διαφορετική, παγκόσμια φωτογραφία της περιόδου από το 1924 ως το 1967. Καλό παιχνίδι!
– Γιώργος Καλατζής