Από τη στιγμή που ένα ιστορικό γεγονός γίνεται άποψη και (κατά)κτηση των ολίγων αντί για κτήμα ενός ολόκληρου λαού – και μάλιστα εν ζωή αυτών που το έζησαν - τότε αυτός ο λαός είναι καταδικασμένος να επαναλάβει τα λάθη που οδήγησαν στο συγκεκριμένο ιστορικό γεγονός. Και κάπως έτσι κλείνει η φωτεινή μου συμβολή σε μια πολύ σοβαρή επέτειο της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, που έχει απαξιωθεί, αρχικά με το να γίνει υποχρεωτική σχολική εορτή και στη συνέχεια με την Αδώνεια βλακεία, η απαξίωσή της να θεωρείται πολιτική ωρίμανση.

Αντίστοιχα, έτσι για μια φορά, ΔΕΝ θα ήθελα να ακούσω μια συγγνώμη για την αυθαιρεσία του ελληνικού κράτους, που αγκαλιά με αυθαίρετους νταβατζήδες, δεκαετίες τώρα, αυθαιρετεί με αποτέλεσμα πλημμύρες, καταστροφές και δυστυχώς θανάτους, άλλα θα ήθελα κάποιος να τιμωρηθεί, ακόμα και μετά το θάνατο του. Μετά το θάνατό του, γιατί οι υπεύθυνοι απαριθμούνται από την εποχή που ο Καραμανλής – ο γέρος Καραμανλής - ήταν υπουργός Συγκοινωνιών και επέτρεψε να τσιμεντωθεί η Αθήνα.

Όπως τιμωρία και δει παραδειγματική, με φυλακή και ξύρισμα που λένε στο χωριό μου, στον Αμβρόσιο και στους ομοίους του Αγιατολάχ της ελληνικής εκκλησίας του μίσους, με τα δήθεν χριστιανικά χαλιφάτα που έχουν στήσει με τη Χρυσή Αβγή και κηρύσσουν το μίσος.

ΥΓ1. Οι ανταλλαγές ύβρεων και κατηγοριών μεταξύ κομμάτων και πολιτικών και ειδικά μεταξύ Τσίπρα, Κούλη και Φωφώς, στη θέα νεκρών συν-ανθρώπων μόνο σαν κανιβαλισμός μπορεί να χαρακτηριστεί.

ΥΓ2. Η βλακεία έχει όρια και η Αδώνεια υστερία να εκμεταλλευτεί πολιτικά θανάτους όταν το κόμματά τους (ΟΛΑ) είναι χωμένα σε λάσπη αίματος, είναι κανιβαλισμός.

ΥΓ3. Αγαπητοί Έλληνες πολιτικοί, Πολυτεχνεία προσπαθείτε να καταχραστείτε αλλά στην πορεία φτιάχνετε πολλά Πολυτεχνεία.

ΥΓ4. Οι πύλες του Πολυτεχνείου ΔΕΝ άνοιξαν ποτέ, τις άνοιξαν! Κι όσοι κατάλαβαν, κατάλαβαν.