Κατέβηκε από τη ζυγαριά. Άλλο ένα κιλό που ερχόταν να προστεθεί στα 104 που ήταν ήδη.

Δεν πτοήθηκε. Το στομάχι του γουργούριζε εξάλλου.

Θα παρήγγελνε τρία χάρμπουργκερ για κύριο πιάτο και για επιδόρπιο είχε αγοράσει πάστες.

Είχε δύο πάθη στη ζωή. Το φαγητό και τη γυναίκα του ή αντίστροφα, δεν είχε σημασία.

Τώρα που τον είχε αφήσει η Ζέτα του είχε μείνει μόνο το ένα.

Δεν επέλεξε το ένα από το άλλο, απλά δεν το θεωρησε σωστό από μέρους της που του έβαζε συνέχεια χέρι για το φαγητό.

Αυτός δηλαδή της έλεγε ποτέ τίποτα για τα παπούτσια που αγόραζε μανιωδώς;

Τη σκεφτόταν όμως συχνά, όπως τώρα.

Η σκέψη διαλύθηκε με το χτύπημα του κουδουνιού.

Είχε έρθει επιτέλους το φαγητό!!

Άντυ